‘Met veel empathie luister ik naar de wensen die het bruidspaar heeft. Ik kan me erg goed inleven en creëer veel warmte in een ceremonie.’

Marian:

De wens om BABS te worden

Door haar achtergrond in de horeca heeft Marian al vele bruiloften georganiseerd. Maar de wens om BABS te worden ontstond pas echt bij toen haar oudste zoon ging trouwen. ‘Hij had mijn derde zoon gevraagd om BABS te zijn. Daar wist niemand iets van, het was een totale verrassing. De manier waarop hij invulling gaf aan deze taak, raakte mij enorm. Toen is ook de wens om zelf BABS te worden ontstaan.’

Mooie verhalen

‘Het mooist aan het BABS zijn, vind ik de verhalen! Elk bruidspaar heeft hun eigen verhaal. Ze geven mij een inkijkje in hun levens, de beweegredenen om te trouwen, om voor elkaar te kiezen. Er hangt liefde in de lucht en hoe mooi is het om daar een persoonlijk verhaal van te maken, het bruidspaar en de genodigden te verrassen én te raken op deze prachtige dag! Met veel empathie luister ik naar de wensen die het bruidspaar heeft. Ik kan me erg goed inleven en creëer veel warmte in een ceremonie. Mijn brede mensenkennis komt in mijn rol als BABS goed van pas. Ik houd ervan om in contact te staan met mensen. Dit was al zo tijdens mijn werkzaamheden in de horeca en sales, maar zeker ook nu weer als BABS.’

Voor thuiskomst al een bedank-e-mail

‘Ik ben nog maar kort BABS en word telkens weer geraakt door de gesprekken en de verbinding die tijdens een huwelijk ontstaat met het paar en met de genodigden. Tijdens het eerste huwelijk kreeg ik oma zelfs zo ver om de ringen aan te reiken, wat niet gepland stond. Oma kwam me direct na de ceremonie bedanken en vond dat ik het zó mooi gedaan had. Voor ik thuis was had ik al een bedank-e-mail van het bruidspaar ontvangen. Daar doe je het toch voor! 
Ik kijk ernaar uit om veel mensen te leren kennen, ongeacht rangen, standen of geaardheid. En om betekenis te gaan geven aan de mooiste dag van twee geliefden. Ik weet ook zeker dat dit een prachtige levenservaring en verrijking gaat zijn in mijn eigen leven.’