Susanne:

Iedere keer een feestje

Susanne is naast BABS ook leerkracht en presenteert bij verschillende gelegenheden voor groepen en zalen. ‘Als BABS mag je onderdeel uitmaken van een onvergetelijke dag. Het is een uitdaging om het officiële moment dezelfde “kleur” te geven als de rest van de dag. Ieder bruidspaar heeft zijn eigen verhaal. Het vertrouwen dat je krijgt, de informatie die ze je geven en het feit dat je het telkens weer op een andere manier mag vormgeven, zorgen ervoor dat het ook voor mij iedere keer een feestje is. Niets geeft zoveel voldoening als die eerste lach, die eventuele traan en de welgemeende complimenten van gasten. “Het was echt een ceremonie die bij ze past!”, “Het is alsof je ze al jaren kent!”, “Wat een feestje, zo’n ceremonie!” en een “Dankjewel, het was fantastisch”. Daar doe je het toch voor! Iedere keer opnieuw met volledige inzet en aandacht. Het feit dat ik de ceremonies als mezelf mag doen, in soms zelfs de Kempische spreektaal (als bruidsparen daarom vragen), maakt dat het me vooral energie geeft.’

Kempische gezelligheid

‘Als ik mezelf moet beschrijven, zou ik zeggen: Kempische gezelligheid. Op verzoek doe ik de ceremonie in de lokale spreektaal, maar ook andere talen zijn mogelijk: Nederlands, Engels, Duits of een mengelmoes ervan. Ik ben flexibel, meedenkend en invoelend. Het verhaal van het paar staat centraal en er is ruimte voor eigen wensen, ideeën en inbreng. Ook kinderen zijn van harte welkom (als leerkracht ben ik wel wat drukte gewend)! Ik heb van nature een duidelijke stem, wat op locatie soms wel handig is als de geluidsinstallatie ontbreekt.’

Allemaal onvergetelijke ceremonies

‘Iedere ceremonie heeft zijn eigen charme. Een koets met paarden, een bakfiets, een combine of een paar dat hand in hand binnenloopt; het is vooral fijn dat het paar kiest voor wat bij hen past. Een ceremonie in het open veld, in een tuin, in het gemeentehuis of op een andere locatie. 
Kinderen en ouderen kunnen je verrassen met hun reacties. Een vader die een lied zingt voor zijn dochter die daar niks van wist, een dementerende ouder die tijdens de ceremonie duidelijk laat merken dat hij trots is op zijn zoon die gaat trouwen, kinderen die stiekem een gedicht hebben geschreven voor papa en mama die daar niets van wisten, een zoon die voor zijn moeder een toespraak houdt: Allemaal onvergetelijke momenten! Niet alleen voor het bruidspaar, maar ook voor mij. Als je je best doet om van iedere ceremonie een hoogtepunt te maken, valt het niet mee om één favoriet moment te kiezen.’